تخاطب

تخاطب به معنای گفت‌وگوی دو یا چند نفر با یکدیگر است. این واژه به نوعی از برقراری ارتباط کلامی اشاره دارد که در آن افراد نظرها و احساسات خود را به اشتراک می‌گذارند. تخاطب می‌تواند شامل مکالمات روزمره، مباحثات جدی یا حتی گفت‌وگوهای دوستانه باشد. در این تعامل، افراد به تبادل نظرات و ایده‌ها می‌پردازند، که این امر باعث می‌شود که نه تنها اطلاعات منتقل شود، بلکه روابط انسانی نیز تقویت گردد. در واقع، تخاطب به عنوان ابزاری برای ارتباط مؤثر و فهم متقابل در جامعه نقش بسیار مهمی دارد و موجب می‌شود که افراد درک بهتری از یکدیگر پیدا کنند. این فرآیند، هم به رشد فردی و هم به توسعه اجتماعی کمک می‌کند و به نوعی پل ارتباطی میان افراد و فرهنگ‌ها به شمار می‌رود.

لغت نامه دهخدا

تخاطب. [ ت َ طُ ] ( ع مص )با یکدیگر در روی سخن گفتن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج )( ناظم الاطباء ). تکالم و تراجع کلام. ( قطر المحیط ).

فرهنگ معین

(تَ طُ ) [ ع. ] (مص ل. ) با یکدیگر رو در رو سخن گفتن.

فرهنگ عمید

به هم خطاب کردن، با هم سخن رودررو گفتن.

فرهنگ فارسی

۱- ( مصدر ) با یکدیگر سخن در روی گفتن بیکدیگر خطاب کردن. ۲- ( اسم ) خطاب. جمع: تخاطبات.

ویکی واژه

با یکدیگر رو در رو سخن گفتن.