کلمه بیپایان به چیزی گفته می‌شود که انتهایی ندارد و پایان آن قابل تصور نیست. این واژه معمولاً برای بیان استمرار یا نامحدود بودن زمان، فضا، مقدار یا حالت به کار می‌رود و نشان‌دهنده وسعت و گستردگی غیرقابل اندازه‌گیری است.
در متون ادبی و روزمره، بیپایان برای توصیف احساسات، عشق، زمان، یا فضایی بسیار وسیع و نامحدود استفاده می‌شود. این واژه بار معنایی مثبت یا منفی دارد و بسته به زمینه می‌تواند هم عظمت و هم دشواری را بیان کند.
از نظر مفهومی، بیپایان بیانگر چیزی است که محدودیت ندارد و ذهن انسان قادر به درک کامل آن نیست. این مفهوم می‌تواند استعاره‌ای از ابدیت، نامحدود بودن دانش، یا استمرار امور الهی نیز باشد و بر حس شگفتی و عظمت پدیده‌ها تأکید می‌کند.