امتیک

لغت نامه دهخدا

امتیک. [ اِ م ِ ] ( فرانسوی، اِ ) داروی قی آور که از ترترات دو پتاس و انتیمون ترکیب شده. ( فرهنگ فارسی معین ) ( از ناظم الاطباء ).

جمله سازی با امتیک

آمیرتئوس احتمالاً نوه آمیرتائوس ساییس بود که به همراه ناظر لیبی ایناروس دوم (خود نوه فرعون پسامتیک سوم)، شورشی را بین سال ۴۶۵ پیش از میلاد رهبری کرد. و ۴۶۳ پیش از میلاد در برابر ساتراپ اردشیر یکم او از منابع آرامی و یونانی باستان شناخته شده‌است و در تاریخ دموتیک ذکر شده‌است. یک « «حاکم تقریباً ناشناخته» مشخص نیست که او هیچ بنای تاریخی به جا گذاشته‌است یا نه، و نام او فقط از یادداشت‌های دموتیک بازسازی شده‌است.
او در اصل یک افسر در ارتش مصر بود. زادگاه او سیوف در سائیس بود. او در لشکرکشی عمومی فرعون پسامتیک دوم در سال ۵۹۲ پیش از میلاد در نوبیا شرکت کرد.