یکه خوان

لغت نامه دهخدا

یکه خوان. [ ی َک ْ ک َ / ک ِ / ی ِک ْ ک َ / ک ِ خوا / خا ] ( نف مرکب ) آنکه در خواندن نغمه محتاج دمکش نباشد. ( آنندراج ). و رجوع به یکه خوانی شود.

فرهنگ عمید

ویژگی آوازه خوانی که در مجلس بزم تنها بخواند و همکار و هم آهنگ نداشته باشد.

فرهنگ فارسی

آنکه در خواندن نغمه محتاج دمکش نباشد