لغت نامه دهخدا
اندرورد. [ اَ دَ وَ ] ( معرب از فارسی ، اِ ) نوعی سراویل است مشمر بالای تبان که زانو را بپوشد یا آن تبان است و فی الحدیث زارنا سلمان من المدائن الی الشام ماشیاً و علیه کساء و اندرورد. ( از تاج العروس ) . شلوار کوتاهی را گویند که زانو رابپوشاند و بالای تنبان پوشند و یا خود تنبان. تنبان.پاچه کوتاه. ( از ناظم الاطباء ). تنکه. ( یادداشت مؤلف ). اندروردیه. اندروروند. و رجوع به اندراورد شود.
