معنی بغند | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

بغند. [ ب َ غ َ ] ( اِ ) پوستی است غیر کیمخت که آنرا غرغن خوانند و کفش از آن دوزند. ( برهان ) ( مؤید الفضلاء ). پوست غیر کیمخت که غرغن و غرغند نیز گویند. ( از انجمن آرا ) ( از آنندراج ) ( از فرهنگ نظام ) ( جهانگیری ) ( رشیدی ). غرغن که پوستی غیر کیمخت بود و از آن کفش دوزند. ( ناظم الاطباء ). کناره های کیمخت که غرغن نیز گویند. ( سروری ) :
در حمله از تکاور دشمن جدا کند
کیمخت را بناچخ شش مهره از بغند.سوزنی ( از جهانگیری ) ( از رشیدی ).روز هیجا از سر چابک سواری بردری
از فرخش و ران اسب خصم کیمخت و بغند
سوزنی ( از سروری و رشیدی ) ( فرهنگ نظام ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ).
|| پرسش و سؤال. || رودخانه. ( ناظم الاطباء ).