سوغه

لغت نامه دهخدا

( سوغة ) سوغة. [ س َ غ َ ] ( ع اِ ) مؤنث سوغ. رجوع به سوغ شود.
سوغه. [ س َ غ َ / غ ِ ] ( اِ ) مرسومی که سپاهیان از علوفه و ماهیانه خود مر نویسندگان و مشرفان را دهند. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ رشیدی ). مرسومی که غازیان از حصه خویش نویسندگان را دهند. ( شرفنامه منیری ).

فرهنگ معین

(سَ غَ یا سُ غِ ) (اِ. ) مرسومی که سابقاً سپاهیان از علوفه و ماهیانة خود به نویسندگان می دادند.

فرهنگ فارسی

( اسم ) که سابقا سپاهیان از علوفه و ماهیانه خود بنویسندگان میدادند .
مونث سوغ

ویکی واژه

مرسومی که سابقاً سپاهیان از علوفه و ماهیانة خود به نویسندگان می‌دادند.