دانشنامه اسلامی
تزیین به تشبیه از موارد تزیین الفاظ خطابه است که خطیب در سخنان خود از آن استفاده می کند. تشبیه در اصطلاح علمای بدیع، «مانندْکردنِ» چیزی را به چیزی گویند. به کارگیری تشبیه در کلام خطیب ذهن شنونده را به اموری که به نوعی نامانوس و غریب از ذهن است، نزدیک می کند و به کلام، زیبایی و شیرینی خاصی می دهد؛ مانند تشبیه «دلیر» به «شیر» و یا تشبیه «علم آموزی در کودکی» به «حکاکی روی سنگ» در حدیث «العلم فی الصِغَر کالنقش فی الحَجَر؛ یعنی علم آموزی در کودکی مثل نقشی است که بر روی سنگ حک شده است».البته پاره ای از تشبیهات، خالی از غرابت نیستند و با فهم مردم بیگانه اند؛ بنابراین، خطیب باید مواظب باشد هر گونه تشبیهی را به کار نبرد و افزون برآن زیادی و کثرت تشبیه نیز قبیح است.
