بی آزار شیرازی عبدالکریم. بی آزار شیرازی، عبدالکَریم (شیراز ۱۳۲۳ش) بی آزار شیرازی، عبدالکَریم روحانی، نویسنده و قرآن پژوه ایرانی. نخست در زادگاهش و سپس در قم و نجف درس خواند. در محضر امام خمینی (ره) فقه و حدیث آموخت و تمامی مسائل مستحدثۀ ایشان را به رشتۀ تحریر درآورد (رسالۀ نوین). در ۱۳۵۳ به درجۀ اجتهاد رسید. در ۱۳۵۴ به کانادا رفت و از دانشگاه مک گیل در رشتۀ تاریخ و تمدن اسلامی دانشنامۀ فوق لیسانس گرفت. از ۱۳۶۱، به تدریس در دانشگاه های ایران پرداخت و در ۱۳۷۲، در رشتۀ علوم قرآنی و حدیث دانشنامۀ دکتری گرفت. پس از تأسیس دانشگاه مذاهب اسلامی، نخست به عضویت شورای عالی این دانشگاه و سپس به ریاست آن برگزیده شد. بی آزار شیرازی مؤلفی پرکار بوده و بیش از۱۳۰ عنوان کتاب تألیف کرده، که بیشتر آن ها به چاپ رسیده است. از آثارش: طلوع و غروب تمدن ها؛ دورۀ عاشورا در سرزمین ها؛ اسلام آیین همبستگی؛ دورۀ تفسیر کاشف به فارسی و عربی (با همکاری محمدباقر حجتی)؛ دورۀ رسالۀ نوین فقهی پزشکی؛ مشعل اتحاد؛ ترجمۀ آهنگین از قرآن کریم.
دانشنامه اسلامی
[ویکی نور] بی آزار شیرازی عبدالکریم. عبدالکریم بی آزار شیرازی، در سال 1323ش، در شیراز متولد شد. مقدمات علوم حوزوی را در همان جا طی کرد و سطوح عالی و دروس خارج را در قم و نجف اشرف، از محضر علمای بزرگ، از جمله امام خمینی(ره) استفاده نمود و تمامی بحث های مسائل مستحدثه ایشان را به رشته تحریر درآورد. در سال 1353ش، به دریافت گواهی افتا و اجتهاد از وزارت علوم و آموزش عالی نائل آمد و در سال 1354ش، رهسپار دانشگاه مک گیل کانادا شد و در انستیتو مطالعات اسلامی به تحصیلات دانشگاهی پرداخت و موفق به اخذ درجه M.A. در تاریخ و تمدن اسلامی گردید. از سال 1361ش، به تدریس در دانشگاه های ایران پرداخت و از سال 1362ش، به عضویت فرهنگی دانشگاه الزهراء درآمد و از سال 1365ش، به معاونت پژوهشی آن دانشگاه منصوب شد و از سال 1367ش، ریاست دانشکده الهیات و ادبیات را به عهده داشت. در سال 1371ش، موفق به اخذ درجه استادیاری در فقه و حقوق گردید و در سال 1372ش، موفق به اخذ درجه دکتری در علوم قرآن و حدیث شد و در سال 1380ش، به مرتبه دانشیاری ارتقا یافت. از سال 1348ش، با دارالتقریب قاهره و دبیر کل آن همکاری داشته و دارالتقریب، وی را برای ترجمه مقالات رجال تقریب در مجله «رسالة الاسلام» برگزید.
