دانشنامه اسلامی
وعده مشروط خداوند بر نصرت و امداد به بنی اسرائیل صورت گرفته بود که در قرآن خداوند می فرماید:ولقد اخذ الله میثـق بنی اسرءیل وبعثنا منهم اثنی عشر نقیبا وقال الله انی معکم لئن اقمتم...خدا از بنی اسرائیل پیمان گرفت. و از آنها، دوازده نقیب (سرپرست) برانگیختیم. و خداوند (به آنها) گفت: «من با شما هستم! اگر نماز را برپا دارید، و زکات را بپردازید، و به رسولان من ایمان بیاورید و آنها را یاری کنید، و به خدا قرض الحسن بدهید(در راه او، به نیازمندان کمک کنید)، گناهان شما را می پوشانم (می بخشم)؛ و شما را در باغهایی از بهشت ، که نهرها از زیر درختانش جاری است، وارد می کنم. اما هر کس از شما بعد از این کافر شود، از راه راست منحرف گردیده است.(کلمه «مع» به معنای نصرت و یاری است.) .پس از آن، وعده خدا به بنی اسرائیل را چنین تشریح می کند که خداوند به آنها گفت: «من با شما خواهم بود و از شما حمایت می کنم» «وَ قالَ اللَّهُ إِنِّی مَعَکُمْ».روشن است وقتی خداوند صاحب قدرت و علم مطلق با کسی یا جمعیتی باشد، مشکلی نخواهند داشت، هم امکانات لازم را به آنها می بخشد و هم در برابر دشمن از آنها دفاع می کند.سپس به آنها اعلام می کند: اگر آنها خود را مقید به انجام چند عمل کنند، از نعمت هائی بهره مندشان می کند، این اعمال عبارتند از:۱- «اگر نماز را بر پا دارید» «لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلاةَ».۲- «و زکات خود را بپردازید» «وَ آتَیْتُمُ الزَّکاةَ».۳- «به پیامبران من ایمان بیاورید و آنها را یاری کنید» «وَ آمَنْتُمْ بِرُسُلی وَ عَزَّرْتُمُوهُمْ».۴-علاوه بر این، «از انفاق های مستحب که یک نوع قرض الحسنه به خدا است، بدهید و خودداری ننمائید» «وَ أَقْرَضْتُمُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً». تجدید توان اقتصادی و انسانی بنی اسرائیل با امداد الهی ، پس از اولین شکست صورت گرفت همانطوری که در قرآن هم خداوند می فرماید:وقضینآ الی بنی اسرءیل فی الکتـب لتفسدن فی الارض مرتین ولتعلن علوا کبیرا• ثم رددنا لکم الکرة علیهم وامددنـکم بامول وبنین وجعلنـکم اکثر نفیرا.ما به بنی اسرائیل در کتاب ( تورات ) اعلام کردیم که دوبار در زمین فساد خواهید کرد، و برتری جویی بزرگی خواهید نمود• سپس شما را بر آنها چیره می کنیم؛ و شما را به وسیله داراییها و فرزندانی کمک خواهیم کرد؛ و نفرات شما را بیشتر (از دشمن ) قرارمی دهیم.
آثار امداد به بنی اسرائیل
۱. ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۷۷۱، «مع».
...
