یکه بزن

لغت نامه دهخدا

یکه بزن. [ ی َک ْ ک َ / ک ِ / ی ِک ْ ک َ / ک ِ ب ِ زَ ] ( ص مرکب ) در تداول عامه ، پهلوان و بزن بهادر. آدم دعواکن و زرنگ. ( فرهنگ لغات عامیانه ). که به تنهایی از عهده برآید.

فرهنگ معین

( ~. بِ زَ ) (ص مر. ) (عا. ) کسی که در دعوا کردن و زد و خورد نظیر ندارد.

فرهنگ فارسی

(صفت ) پهلوان و بزن بهادر آدم دعوا کن و زرنگ : عروس دلهای صدها کرد چابک سوار ویکه بزن بودم.

ویکی واژه

(عا.)
کسی که در دعوا کردن و زد و خورد نظیر ندارد.