گورشکاف

لغت نامه دهخدا

گورشکاف. [ ش ِ ] ( نف مرکب ) شکافنده گور. نبّاش. گورشکاونه. رجوع به گورشکافنده شود. || ( اِ مرکب ) کفتار. ضبع. رجوع به ضبع شود.

فرهنگ عمید

آن که قبر مرده را بشکافد، شکافندۀ گور.

فرهنگ فارسی

۱ - ( صفت ) آنکه قبر را بشکافد نباش . ۲ - ( اسم ) کفتار ضبع .