لغت نامه دهخدا گدازشگر. [ گ ُ زِ گ َ ] ( ص مرکب ) آنکه گدازد هر چیزی را. ریخته گر : تقدیر پی کاهش اجزای وجودش اکسیر فنا داد گدازشگر غم را.عرفی ( از آنندراج ).
