لغت نامه دهخدا
کثب. [ ک َ ث َ ] ( ع اِ ) نزدیکی. یقال رماه من کثب. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).
کثب. [ ک َ ث َ ] ( اِخ ) موضعی است به دیار طی. ( منتهی الارب ).
کثب. [ ک ُ ث َ ] ( ع اِ ) ج ِ کُثبَة. ( منتهی الارب )( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). رجوع به کثبة شود.
کثب. [ ک ُ ث ُ ] ( ع اِ ) ج ِ کثیب. ( منتهی الارب )( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). رجوع به کثیب شود.
کثب. [ ک َ ] ( ع مص ) حمله کردن بر کسی. || نگون ساختن ( ترکش را ). ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). برگردانیدن. ( آوند و جز آن را ). ( ناظم الاطباء ). || کم شیر گردیدن شتر. ( آنندراج ). کم شیر گردیدن شتران. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || گرد آوردن. ( منتهی الارب ). جمع کردن. ( ناظم الاطباء ). فراهم آوردن. ( تاج المصادر بیهقی ). || نزدیک شدن صید به کسی. ( از اقرب الموارد ). || فراهم آمدن. ( منتهی الارب ). گرد آمدن. فراهم شدن. ( ناظم الاطباء ). || ریختن. || درآمدن به چیزی. ( منتهی الارب ).
