کاررس

لغت نامه دهخدا

کاررس. [ کارْ، رَ / رِ ]( نف مرکب ) آنکه بکار رسد. کسی که کار راه اندازد.

فرهنگ معین

(رَ یا رِ ) (ص فا. ) کسی که به کارها برسد، آن که کارزار راه اندازد.

فرهنگ عمید

آن که به کاری برسد، کسی که به کاری رسیدگی می کند.

فرهنگ فارسی

کسی که کار راه اندازد
( صفت ) کسی که بکارها برسد آنکه کار را راه اندازد .

ویکی واژه

کسی که به کارها برسد، آن که کارزار راه اندازد.