کارراه انداز. [ اَ ] ( نف مرکب ) کسی که کار دیگران را انجام دهد. کسی که در پیشرفت امور دیگران کمک کند. کارراه انداز قوی ؛ وِشکَردَه. ( از سبک شناسی ج 2 ص 302 ).
فرهنگ عمید
آن که در امری به کسی کمک می کند و کار او را روبه راه سازد.
فرهنگ فارسی
( صفت ) آنکه کار مردم را انجام دهد کسی که بدیگران در پیشرفت کارشان یاری کند . کسی که کار دیگران را انجام دهد
