پاتنگان

لغت نامه دهخدا

پاتنگان. [ ت ِ ] ( اِ ) بادنجان. باذنجان :
ریش چون بوگانا سبلت چون سوهانا
سر بینیش چو بورانی پاتنگانا.ابوالعباس.سر و تن چون سر و تن پنگان
از درون چون برون پاتنگان.سنائی.و رجوع به بادنجان شود.

گزارش محتوای نامناسب