واکوفتن

لغت نامه دهخدا

واکوفتن. [ ت َ ] ( مص مرکب ) بازکوفتن. ( ناظم الاطباء ).
- با هم واکوفتن ؛ به روی یکدیگر کوفتن. ( ناظم الاطباء ).
- به هم واکوفتن ؛ مصادمة. اصطفاق. تصادم. اضطراب. ( از زوزنی ).

فرهنگ عمید

کوبیدن دو چیز به یکدیگر، بازکوفتن.

فرهنگ فارسی

بازکوفتن، کوبیدن دوچیزبیکدیگر
(مصدر ) ۱ - مجددا کوفتن بازکوفتن . یا باهم (بهم ) واکوفتن . بروی یکدیگر کوفتن مصادمه . ۲ - ساییدن .