نوشانیدن

لغت نامه دهخدا

نوشانیدن. [ دَ ]( مص ) آشامیدن فرمودن. ( ناظم الاطباء ). آشامانیدن. ( یادداشت مؤلف ). نوشاندن. متعدی ِ نوشیدن :
ای نور چشم من سخنی هست گوش کن
تا ساغرت پُر است بنوشان و نوش کن.حافظ.چو مستم کرده ای مستور منشین
چو نوشم داده ای زهرم منوشان.حافظ.

فرهنگ معین

(دَ ) (مص م . ) آشامیدن .

فرهنگ فارسی

( مصدر ) به نوشیدن وا داشتن .

ویکی واژه

آشامیدن.