لغت نامه دهخدا
همی راند ناکاردیده جوان
بدینگونه تا بر پل نهروان.فردوسی.چو بشنید ناکاردیده جوان
دلش گشت پردرد و تیره روان.فردوسی.نخواهی که ضایعشود روزگار
به ناکاردیده مفرمای کار.سعدی. || تازه سال. جوان کم تجربه. تازه کار :
ز ترکان هر آن کس که بد پیش رو
ز ناکاردیده سواران نو.فردوسی.جوانی است ناکاردیده ولیکن
ز بس بخردی آگهی کاردانی.فرخی. || به کار نرفته. کارناکرده. غیرمستعمل. نامستعمل. که مورد استعمال واقع نشده است. که هنوز به کار برده نشده است :
همان جامه پاک زربفت پنج
ببارید ناکاردیده ز گنج.فردوسی. || فرومایه. ( ناظم الاطباء ). دشنام گونه ای است :
بدان شخ بی نم کجا خون اوی [ خون سیاوش را ]
فروریخت ناکاردیده گروی.فردوسی.
