ناشتاشکن

لغت نامه دهخدا

ناشتاشکن. [ ش ِ ش ِ ک َ ] ( اِ مرکب ) چاشت. چیز اندکی که در بامداد خورند. ( ناظم الاطباء ). ناشتائی. صبحانه. وِکاث. سُلف. دهن گیر. لقمةالصباح :
سینه از داغ ناشتاشکن است
چاک تا روزی گریبان است.درویش واله هروی ( از آنندراج ).

فرهنگ عمید

غذایی اندک که در بامداد بخورند، چاشت.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم