ممضی

لغت نامه دهخدا

ممضی. [ م ُ ضا ] ( ع ص ) رایج کرده و درگذرانیده و جایزداشته و امضاکرده. ( ناظم الاطباء ) : اکنون همه دانستند که قضاء حق واقع و حکم الهی ممضی. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 454 ). بنام ایشان مجری و ممضی. ( ترجمه محاسن اصفهان ص 121 ). و امور مملکت و مصالح ولایت بر همان طریقه و ضابطه مجری و ممضی. ( جامعالتواریخ رشیدی ). و مواجب و انعام و ملازمت اطبا به تصدیق و تجویز و عرض مشارالیه ممضی. ( تذکرةالملوک ص 20 ).
- ممضی داشتن ؛ پذیرفتن و به علامت موافقت امضا کردن و مقرر داشتن : اگر عالیجاه وزیر اعظم ممضی دارد رقم صادر می گردد. ( تذکرةالملوک ص 8 ).
ممضی. [ م َ ضی ی ] ( ع ص ) گذشته شده و روان کرده شده. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ).
ممضی. [ م َ ضا ] ( ع اِ ) راه. ( مهذب الاسماء ). مَمشی. ( مهذب الاسماء ).

فرهنگ معین

(مُ مْ ضا ) [ ع . ] (اِمف . ) ۱ - رایج کرده ، درگذرانیده . ۲ - امضا کرده .
(مُ ) [ ع . ] (اِفا. ) درگذراننده ، امضاءکننده .

فرهنگ عمید

۱. امضا شده.
۲. قابل اجرا.

فرهنگ فارسی

امضاشده، درگذرانیده، امضاکننده
( اسم ) ۱ - در گذراننده ۲ - امضائ کننده .
راه . بارنده باران .

ویکی واژه

درگذراننده، امضاءکننده.
رایج کرده، درگذرانیده.
امضا کرده.