مَراغی، محمّد مصطفی (مراغه/مصر ۱۲۹۸ـ اسکندریه ۱۳۶۴ق) فقیه، مفسر و مصلح دینی مصری. در قاهره نزد شیخ محمد عبده درس خواند. متولی قضاوت شرعی و از ۱۹۲۸ شیخ الازهر بود. از ۱۹۰۸ تا ۱۹۱۹ قاضی دادگاه قضاوت در سودان بود. در قاهره مدفون است. از آثارش: بحث فی ترجمة القرآن الکریم الی اللغات الاجنبیه؛ تفسیر سورةالحجرات؛ الدروس الدینیة؛ بحوث فی التشریع الاسلامی؛ کتاب الاولیا و المحجورین.
دانشنامه اسلامی
[ویکی نور] محمد مصطفى مراغى (1881-1945م)، محقق مصری، قاضی، از مصلحان اجتماعی و شیخ الازهر از سال1928 تا زمان استعفایش در سال 1930 او فرزند محمد بن عبدالمنعم مراغى، برادر بزرگتر شیخ احمدمصطفى مراغى، متولد مراغه از نواحی استان سوهاج مصر، او در 7 ربیع الثانی 1298 ق برابر با 9 مارس 1881 میلادی متولد گردید، نسبش به امام حسین ع و فاطمه زهرا س می رسد. در نزد اساتید و علمای زمانش علم آموخت. قرآن را حفظ کرد.از جمله افرادی که از اساتید او در علوم عربی بودند شیخ علی صالحی میباشد. پدرش او را برای تحصیل به الازهر فرستاد و و آثار قرآنى نیز از وى باقیمانده، امّا بحثهاى تفسیرى وى به شکل تفسیر مستقل و کامل نبوده است بلکه تفسیر-سوره هاى حجرات، حدید، لقمان، و العصر، آیاتى از سورۀ فرقان و آیات پراکندۀ دیگر بوده است.سبک تفسیرى محمد مصطفى با آنکه در خطوط اصلى تابع مکتب تفسیرى عبده است ولى سنجیده تر و مستندتر از تفسیر عبده است و بر خلاف عبده به آراى مفسران قدیم و احادیث رسول(ص) و مواریث سلف صالح اهل سنت آگاه تر و متعهدتر است. وفات او در شب 14 ماه رمضان 1364ق برابر با 22 اوت 1945 می باشد.
