دانشنامه اسلامی
خطاط و شاعر. وی اصلا از خاندان قرایی قوچان خراسان بود و به خود لقب سنگلاخ داده و از آن وقار و متانت اراده کرده است. بسیار عارف مسلک و صوفی منش بود و در نظم و نثر دست داشت. سالها در استانبول توقف داشت و اعیان آن دولت تجلیلش نموده و مدایح او را کتابی کرده و به طبع رسانیده اند.
از خطوط، نستعلیق و شکسته را خوش می نوشت و خطوط را نیک می شناخت. قدسی خراسانی، خواهرزاده و شاگرد وی در خط بود. میرزا سنگلاخ در تبریز درگذشت و در مقابل مزار سید ابراهیم دفن شد. معروفترین اثر وی یک قطعه سنگ مرمر عظیم است که سطح آن تقریباً پوشیده از عبارات مختلف است و متن اصلی آن یک «بسم اللَّه الرحمن الرحیم» دارد، به قلم یک دانگ کتیبه ی نستعلیق خوش و تمامی خطوط و نقوش آن برجسته است و رقم «راقمه سنگلاخ خامه روان» دارد؛ از دیگر آثار وی: سه قطعه به قلمهای پنج و چهار و سه دانگ خوش و عالی، با رقمهای عجیب.
از تالیفات او: «آداب المشق»؛ «امتحان الفضلا» یا «تذکره الخطاطین»؛ «سیاحت نامه»؛ «صراط السطور»؛ «مداد الخطوط»؛ «مجمع الاوصاف»، که مشتمل بر اشعاری است که شاعران در مدیح وی سروده اند.
