مثرد

لغت نامه دهخدا

مثرد. [ م ُ ث َرْ رِ ] ( ع ص ) کسی که ذبیحه را به سنگ یا استخوان یا آهن کند کشد. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
مثرد. [ م ِ رَ ] ( ع اِ ) آوندی که در آن ثرید سازند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). کاسه که در آن ترید و اشکنه کنند. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).

فرهنگ عمید

کاسه یا طاسی که در آن ترید می کردند.

فرهنگ فارسی

( اسم ) آوندی که در آن ثرید سازند .
کسی که ذبیحه را به سنگ کند کشد