لورکند

لغت نامه دهخدا

لورکند. [ ک َ ] ( اِ مرکب ) پشته و زمینی را گویند که آن را سیلاب کنده باشد، چه لور به معنی سیلاب هم آمده است و در فرهنگ سروری این لغت به معنی آب آمده است. ( برهان ). مغاک که از سیل بر زمین پیدا میشود. ( غیاث ). سیلاب کند :
ز ری تا دهستان و خوارزم و جند
نوندی نبینی بجز لورکند.نظامی.در هر یکی از این عدد شصت روشن است
آنها که تعبیه است در این تیره لورکند.عمید لوبکی.

فرهنگ معین

(کَ ) (اِمر. ) زمینی که سیلاب آن را کنده و گود کرده باشد.

فرهنگ عمید

زمینی که آن را سیلاب کنده و گود کرده باشد، لوره، لوشاره.

ویکی واژه

زمینی که سیلاب آن را کنده و گود کرده باشد.