قرینه معینه

لغت نامه دهخدا

قرینه معینه. [ ق َ ن َ / ن ِ ی ِ م ُ ع َی ْ ی َ ن َ / ن ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) هرگاه لفظی به اشتراک لفظی دارای چند معنی بوده و در یکی از آن معانی استعمال شود باید با قرینه همراه باشد. چنین قرینه ای را اصطلاحاً قرینه معینه گویند. رجوع به هنجار گفتار تقوی و مطول ، و قرینه شود.

فرهنگ فارسی

هر گاه لفظی باشتراک لفظی دارای چند معنی بوده و در یکی از آن معانی استعمال شود باید با قرینه همراه باشد .

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] قرینه معیّنه به قرینه تعیین کننده یکی از چند معنای مشترک لفظی اطلاق می شود.
قرینه معینه، مقابل قرینه صارفه بوده و عبارت است از قرینه ای که همراه مشترک لفظی آورده می شود و سبب می گردد که فقط در یکی از معانی آن ظهور پیدا کند؛ یعنی باعث تعین آن معنا از میان معانی دیگر می گردد؛ برای مثال، در عبارت: «رایت عینا باکیة»، عین، مشترک لفظی میان چند معنا از جمله چشم، چشمه، طلا و غیره است، اما قرینه «باکیة» سبب می شود که فقط معنای چشم از آن اراده شود، زیرا گریه از مختصات چشم است.