دانشنامه آزاد فارسی
شاعر ایرانی. در شعر و ادب شاگرد هاتفی بود. گویند دانش های عقلی را نزد غیاث الدین منصور دشتکی شیرازی آموخت. در پادشاهی اسماعیل اول صفوی به خدمت او و سپس پسرش، شاه طهماسب، درآمد. پس از آن نزد سلطان محمودخان والی دیار بکر رفت و تا پایان زندگی در آن جا ماند. از آثارش: دیوان اشعار؛ مثنوی شاهنامۀ قاسمی/شهنشاه نامه در دو دفتر که دفتر یکم در ۴هزار بیت (بمبئی، ۱۲۸۷ق) و دفتر دوم، که در ۹۵۰ق سروده شده، در ۵هزار بیت است؛ لیلی و مجنون به نام شاه طهماسب؛ شاهرخ نامه؛ گوی و چوگان/کارنامه بر وزن لیلی و مجنون؛ خسرو و شیرین؛ عمدة الاشعار؛ زبدة الاشعار در برابر مخزن الاسرار نظامی؛ مثنوی عاشق و معشوق که در شرح فتوحات سلطان محمود والی دیار بکر است. شمار ابیات اشعار قاسمی را بیش از حدود ۳۰هزار گفته اند. دو ساقی نامه دارد که در تذکره های میخانه و پیمانه به چاپ رسیده اند.
