غرمیدن

لغت نامه دهخدا

غرمیدن. [ غ َ دَ ] ( مص ) خشمناک شدن. ( آنندراج ). خشمناک و کینه ور شدن. ظاهراً مصحف غژمیدن است. ( حواشی برهان قاطع چ معین ). || ستیزه نمودن. || دشنام دادن. || غریدن و لندیدن. || جنبانیدن بچه در گهواره. ( ناظم الاطباء ).