لغت نامه دهخدا
عیشه. [ ش َ / ش ِ ] ( اِ ) گیاهی است شبیه به نی. ( از ناظم الاطباء ).
عیشه
عیشه. [ ش َ / ش ِ ] ( اِ ) گیاهی است شبیه به نی. ( از ناظم الاطباء ).
دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
عیش (۸ بار)
زندگی . . او در یک زندگی پسندیدهای است. راغب گفته: عیش زندگی مخصوص به حیوان است (اعم از انسان و حیوان) و آن از حیات اخّص است که حیات در خدا و فرشته و حیوان به کار میرود. معاش و معیشت هر دو مصدراند مثل . هر که از یاد من اعراض کند برای اوست زندگیی تنگ. معیشت گاهی اسم است و به طعام و شراب و غیره که وسیله زندگیاند گفته میشود. عبارت قاموس چنین است: «المعیشة التی تعیش بها من المطعم و المشرب و ما یکون به الحیاة و مایعاش به او فیه» در آیه . مراد وسائل زندگی و یا استعدادهای آدمیان است که آنها نیز وسائل زندگیاند رجوع شود به «سخر» ذیل آیه فوق. جمع معشیت معایش است . در آیه . معاش را مصدر گرفته و مضاف مقدّر کردهاند مثل «وقت معاش» و نظیر آن ولی میشود آن را اسم زمان گرفت یعنی: شب را لباس و زمان ستر قرار دادیم که با ظلمت خود اشیاء را میپوشاند و مردم را به استراحت مجبور میکند و روز را زمان زندگی قرار دادیم که از فضل خدا روزی بجوئید. مثل . در المیزان فرموده: معاش در آیه اسم زمان یا مکان است.
