دانشنامه اسلامی
علیرضا بیک، از فضلاء و شعرای قرن یازدهم هجری در اصفهان بوده است. او در خدمت ملاّ محمّدباقر سبزواری به مقابله احادیث پرداخته و مردی صالح و باتقوا بود. مدّتی مستوفی ایروان و زمانی مستوفی شیروان بود. عاقبت استعفا کرده و در اصفهان به عبادت مشغول شد. در نسخه تذکره نصرآبادی موجود در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران نام او «علیرضا بیک» از ولایت «درین» ضبط شده و در نسخه کتابخانه وزیری یزد «علی میرزا بیگ» از ولایت «درمن» نوشته شده است. شعر زیر از اوست: " ای دل چو جرس به هرزه گویا نشوی ••• از موج هوا غنچه صفت و انشوی""در دشت طلب که لخت دل شبنم اوست ••• تا خون نشوی چو نافه بویا نشوی".
نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۲۷۱.
۱. ↑ نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۲۷۱.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۶۵۰.
...
