دانشنامه اسلامی
عبداللّه سامانی متخلّص به «محیط» فرزند نوراللّه عمّان سامانی بن عبداللّه ذرّه سامانی، از شعرای قرن چهاردهم هجری در اصفهان بوده است.وی در سال ۱۲۹۰ق متولّد شده و نزد پدر و دیگران آداب شاعری و فنون ادب بیاموخت و پس از فوت پدر به شرحی که در تاریخ چهارمحال مذکور است لقب تاج الشّعرایی یافت. این بیت از اشعار اوست: "بهر دل بگذشتن از جان کار مردان است و بس ••• هر که در این ره قدم بنهاد مرد آن است و بس".
وفات
مردی با اطلاع و خوش مجلس بوده و در اواخر عمر دچار فقر و پریشانی شده و بالاخره در اواسط جمادی الاولی سال ۱۳۵۵ق وفات یافت و در بالای قبر دهقان در سامان مدفون شد. مادّه تاریخ وفاتش را جلال فرزانه چنین گفته است: "رقم زد ز پی تاریخ کلک «فرزانه:» ••• «محیط رحمت حق شد محیط عمانی»".
مهدوی، سیدمصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۴۳۱.
۱. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۴۳۱.۲. ↑ نیک زاد امیرحسینی، کریم، شناخت سرزمین چهارمحال، ج۲، ص۶۱۴-۶۱۷.
منبع
...
