شمس الدین ابن صائغ

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ صائِغ ، شمس الدین محمد بن عبدالرحمان (۷۰۴-۷۷۶ق / ۱۳۰۴- ۱۳۷۵م )، نحوی ، لغوی ، محدث و فقیه حنفی مصری است.
در قاهره به دنیا آمد و ابتدا نزد شیخ محمد مصری و پس از وی نزد شیخ تقی الدین محمد بن احمد صائغ قرائات سبع و عشر را فراگرفت . نحو را از ابوحیان ، معانی و بیان را از شیخ علاءالدین قونوی و قاضی جلال الدین قزوینی و فقه را از قاضی برهان الدین ابراهیم بن عبدالحق آموخت .
← سفر به دمشق
در ۷۶۹ق /۱۳۶۸م شاگرد مشهورش ابن جزری ناچار شد به سبب گرفتاریهای فراوان استاد در درسهای شبانگاهی او شرکت جوید و به همین ترتیب بود که قرآن را با قرائت سبع و عشر نزد استاد خواند. شیخ عمر خفاف نیز از جمله کسانی بود که شب هنگام در درس حاضر می شد. ابن لبان و جمال بن ظهیره و عبدالرحمان بن جماعه را نیز در شمار شاگردان او ذکر کرده اند.
تمایل به شعر
وی در آغاز به شعر و ادب توجهی نداشت ، اما معاشرت با صفدی ، تمایل او را به شعر برانگیخت و به گفته صفدی از آن پس اندک اندک به سرودن شعر پرداخت و در آن چندان مهارت یافت که در شمار ادیبان و شاعران عصر خود درآمد. از اشعار وی مجموعاً ۲۹ بیت موجود است . این اشعار که در قالب غزل و پند و اندرز سروده شده ، نمایانگر پاره ای از خصوصیات شعر عصر انحطاط نیز هست . معاشرت ابن صائغ با صفدی مدتها ادامه داشت و می دانیم که وی در ۷۳۷ق شماری از سروده های خود را برای صفدی خواند.
مناصب
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال قهوه فال قهوه فال تاروت فال تاروت فال ماهجونگ فال ماهجونگ فال لنورماند فال لنورماند