لغت نامه دهخدا شاذله. [ ذَ ل َ ] ( اِخ ) شادله.دیهی است به مغرب. ( منتهی الارب ). به نوشته شعرانی دیهی از افریقیه. ( ریحانة الادب ). از محال تونس. ( شدالازار چ قزوینی ، حاشیه ص 474 ). رجوع به شادله شود.
