زودانداز. [ اَ ] ( ن مف مرکب ، اِ مرکب ) به عربی بدیهه گویند و تفسیر آن سخن بی اندیشه است. ( برهان ). مرادف بدیهه است یعنی آنچه ادراک آن موقوف به فکر و اندیشه نباشد. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). سخن بی فکر و اندیشه و بدیهه. ( ناظم الاطباء ). از برساخته های فرقه آذر کیوان است. رجوع به فرهنگ دساتیر شود.
فرهنگ معین
( اَ ) (اِ. ص . ) شعر یا سخنی که به بدیهه و بی تأمل گفته شود.
فرهنگ عمید
بدیهه، شعر و سخنی که زود و بی تٲمل گفته شود.
فرهنگ فارسی
به عربی بدیهه گویند و تفسیر آن سخن بی اندیشه است .
