لغت نامه دهخدا
رقاشی. [ رَ شی ی / رَ ] ( اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن عبدالملک بن مسلم رقاشی... از مالک و حمادبن زید وجز آن دو روایت کرد و بخاری و ابوحاتم رازی و دیگران از او روایت دارند. مرگ رقاشی بسال 217 هَ. ق.بود. رقاشی از ثقات بشمار است. ( از لباب الانساب ).
رقاشی. [ رَ شی ی / رَ ] ( اِخ ) یزیدبن ابان بن عبداﷲ رقاشی بصری. از راویان بشمار است واز انس بن مالک روایت کرده واهل بصره از وی روایت دارند. و او یکی از ثقات حدیث است. ( از لباب الانساب ).
رقاشی. [ رَ شی ی / رَ ] ( اِخ ) یونس بن ابی درده کاتب عیسی بن موسی. یکی از بلغای زبان عرب بود. ( الفهرست ابن ندیم ).
