دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
حفف (۲ بار)هما (۱۵۹ بار)
حفّ. احاطه کردن در مجنع گوید: «حَفَّ الْقَوْمُ بِالشَّیْءِ:اَطافُوابِهِ» و دو جانب شیء را دو حفاف آن گویند گوئی که آن شیء را احاطه کردهاند . در نهج البلاغه خطبه 174 از رسول خدا صلی اللّه علیه و آله و سلم نقل میکند: «حُفَّتِ الْجَنَّةُ بِالْمَکارِهِ وَ حُفَّتِ النّارُ بِالشَّهَواتِ» بهشت با مکاره و آتش با شهوات احاطه شده است برای یکی از آن دو دو باغ از تاک دادیم و آن دو را به نخل احاطه کردیم . یعنی ملائکه را در حالیکه عرش را احاطه کردهاند میبینی بیضاوی گوید «من» زاید یا برای ابتدا است ولی بهتر است برای بیان باشد. در المیزان گوید: عرش نقامی است که اوامر الهی از آن صادر میشود ملائکه در روز قیامت عرش را احاطه مرده و به آن چشم میدوزد و منتظر دستور میمانند و در آن حال تسبیح میگویند. رجوع شود به «عرش» .
