تطجین

لغت نامه دهخدا

تطجین. [ ت َ ] ( ع مص ) سرخ کردن در روغن بر تابه پس از آب پز کردن چنانکه مرغ را. و اصل این کلمه عربی نباشد چه «ط» و «ج » در یک کلمه عرب جمع نشود. ( یادداشت مرحوم دهخدا ): قلیة مُطَجَّنَه ؛ بریان شده با طاجن. ( از ذیل اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

سرخ کردن در روغن بر تابه پس از آب پز کردن چنانکه مرغ را
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال انبیا فال انبیا فال چوب فال چوب فال تک نیت فال تک نیت فال درخت فال درخت