تارکه

لغت نامه دهخدا

تارکه. [ رِ ک َ / ک ِ ] ( از ع ، ص ) مؤنث تارک. رجوع بتارک شود. || تارکه دنیا؛رهبانة . زن تارک دنیا.

فرهنگ عمید

= تارِک

فرهنگ فارسی

( اسم )مونث تارک.یا تارکه دنیا. زنی که از دنیااعراض کرده زاهده.