ایه 42 سوره انفال

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] آیه 42 سوره انفال. إِذْ أَنْتُمْ بِالْعُدْوَةِ الدُّنْیَا وَهُمْ بِالْعُدْوَةِ الْقُصْوَیٰ وَالرَّکْبُ أَسْفَلَ مِنْکُمْ ۚ وَلَوْ تَوَاعَدْتُمْ لَاخْتَلَفْتُمْ فِی الْمِیعَادِ ۙ وَلَٰکِنْ لِیَقْضِیَ اللَّهُ أَمْرًا کَانَ مَفْعُولًا لِیَهْلِکَ مَنْ هَلَکَ عَنْ بَیِّنَةٍ وَیَحْیَیٰ مَنْ حَیَّ عَنْ بَیِّنَةٍ ۗ وَإِنَّ اللَّهَ لَسَمِیعٌ عَلِیمٌ
همان زمانی که سپاه شما در وادی نزدیک و دشمن به مکانی دور (از شهر مدینه) بود و آن کاروان (تجاری ابو سفیان) فرو دست شما قرار داشتند، و اگر این کارزار به وعده و قرار شما با دشمن مقرر می شد در وعده گاه (از خوف و اندیشه در جنگ) اختلاف می کردید لیکن برای آنکه حکم ازلی و قضای حتمی را که خدا مقدر فرموده اجرا سازد (این رویارویی رخ داد) تا هر که هلاک شدنی است بعد از اتمام حجت هلاک شود و هر که لایق حیات ابدی است به اتمام حجت به حیات ابدی رسد و همانا خدا شنوا و داناست.
و هنگامی را که شما بر دامنه ای نزدیک تر به سطح زمین بودید و دشمن در دامنه ای بالاتر قرار داشت، و کاروان در مکانی پایین تر ازشما بود ؛ و اگر با دشمن وعده می گذاشتید، نسبت به وعده گاه اختلاف می کردید تا خدا پیروزی شما و شکست آنان را که انجام شدنی بود تحقق دهد، تا هر که هلاک می شود از روی دلیلی روشن هلاک شود، وهر که زندگی می کند ازروی برهانی آشکار زندگی کند؛ و یقیناً خدا شنوا و داناست.
آنگاه که شما بر دامنه نزدیکتر بودید و آنان در دامنه دورتر ، و سواران پایین تر از شما بودند، و اگر با یکدیگر وعده گذارده بودید، قطعاً در وعده گاه خود اختلاف می کردید، ولی تا خداوند کاری را که انجام شدنی بود به انجام رساند تا کسی که هلاک شود، با دلیلی روشن هلاک گردد، و کسی که زنده شود، با دلیلی واضح زنده بماند، و خداست که در حقیقت شنوای داناست.
شما در کرانه نزدیک تر بیابان بودید و آنها در کرانه دورتر بودند و آن قافله در مکانی فروتر از شما بود. اگر شما با یکدیگر زمان جنگ را تعیین می کردید باز هم از آن تخلف می ورزیدید تا کاری که خدا مقرر کرده است واقع شود، تا هر که هلاک می شود به دلیلی هلاک شود و هر که زنده می ماند به دلیلی زنده ماند. هرآینه خدا شنوا و داناست.
در آن هنگام که شما در طرف پایین بودید، و آنها در طرف بالأ (و دشمن بر شما برتری داشت؛) و کاروان (قریش)، پایین تر از شما بود؛ (و وضع چنان سخت بود که) اگر با یکدیگر وعده می گذاشتید (که در میدان نبرد حاضر شوید)، در انجام وعده خود اختلاف می کردید؛ ولی (همه اینها) برای آن بود که خداوند، کاری را که می بایست انجام شود، تحقّق بخشد؛ تا آنها که هلاک (و گمراه) می شوند، از روی اتمام حجّت باشد؛ و آنها که زنده می شوند (و هدایت می یابند)، از روی دلیل روشن باشد؛ و خداوند شنوا و داناست.
when you were on the near side of the valley, and they were on the farther side, and the caravan was lower than you. If you had made an appointment , you would have missed the appointment. But so that Allah might accomplish a matter already destined - that those who perished would perish upon evidence and those who lived would live upon evidence; and indeed, Allah is Hearing and Knowing.
Remember ye were on the hither side of the valley, and they on the farther side, and the caravan on lower ground than ye. Even if ye had made a mutual appointment to meet, ye would certainly have failed in the appointment: But (thus ye met), that Allah might accomplish a matter already enacted; that those who died might die after a clear Sign (had been given), and those who lived might live after a Clear Sign (had been given). And verily Allah is He Who heareth and knoweth (all things).
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم