احاسن

لغت نامه دهخدا

احاسن. [ اَ س ِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ اَحسن.
- احاسن قوم ؛ خوبان آن. نیکان آن.
احاسن. [ اَ س ِ ] ( اِخ ) کوههائی است قرب احسن بین ضریه و یمامة. و ابوزیاد گفته احاسن از کوههای بنی عمروبن کلاب است. ( معجم البلدان ).