دانشنامه اسلامی
ابوعبداللّه محمّد بن احمد معصومی، حکیم، فیلسوف و طبیب دانشمند قرن پنجم هجری. از اهالی اصفهان و از شاگردان ابن سینا بوده، و استاد، درباره او گفته است: «ابوعبداللّه منّی بمنزله ارسطاطالیس من افلاطون». ابوعبداللّه از فاضل ترین شاگردان ابن سینا است، و از طرف او، پاسخ ایرادهای ابوریحان بیرونی را داده است. او سال ها پس از وفات ابن سینا در اصفهان به تدریس حکمت و طب مشغول بوده، و سرانجام در سال ۴۵۰ق وفات یافته است. برخی نوشته اند که او به دستور سلطان محمود غزنوی کشته شده است که صحیح نیست؛ چراکه سلطان محمود در سال ۴۲۱ق مُرده، و عبداللّه معصومی، حدود سی سال پس از مرگ محمود از دنیا رفته است.
آثار و تالیفات
کتب زیر از تالیفات او است:۱. جواب هیجده مساله که ابوریحان از ابن سینا کرده، و استاد، جواب آن را بدو حواله نموده است.۲. رساله ای در حفظ الصحّه؛۳. شرح کلمات المتقدّمین از حکماء؛۴. مفارقات عقلیّه؛۵. رساله در منطق و غیره.
منبع
مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۲۹۷.
...
