دانشنامه اسلامی
ابوالقاسم منصور بن محمد بن احمد بن صاعد بن محمد (۴۷۵-۵۵۲ق/۱۰۸۲-۱۱۵۷م)، قاضی نیشابور بود و به «قاضی برهان» شهرت داشت. حدیث را از پدرش ابوسعد قاضی و نیایش ابونصر قاضی فراگرفت. وی مردی درستکار، باوقار، آرام، بامهایت و خوش رفتار بود و بیش تر اوقات را به عبادت و اعتکاف در مسجد جامع نیشابور می گذراند. سمعانی در تاریخ در ۵۳۰ق/۱۱۳۶م و ۵۵۲ق/۱۱۵۷م دو بار با او دیدار کرد. ابوالقاسم در ربیع الثانی ۵۵۲ق/مۀ ۱۱۵۷م درگذشت. پیکرش را در آرامگاه خانوادگی صاعدیان در نیشابور به خاک سپردند.
ابن ابی الوفاء، محی الدین، الجواهر المضیئه، ج۲، ص۱۸۳-۱۸۴.
۱. ↑ ابن ابی الوفاء، محی الدین، الجواهر المضیئه، ج۲، ص۱۸۳-۱۸۴.۲. ↑ ابن اثیر جزری، ابوالحسن علی بن ابی الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۱۱، ص۲۲۸.
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۷۲.
...
