دانشنامه آزاد فارسی
(ملقب به الاَمینُ بالله) ششمین خلیفۀ عباسی (حک: ۱۹۳ـ۱۹۸ق). درپی مرگ پدرش، هارون ، به خلافت رسید. او در امر خلافت بی تدبیر، سست رأی ، اسراف کار، و بی صلاحیت بود. با فتنۀ علی بن عیسی بن ماهان و فَضل بن رَبیع نسبت به برادرش ، مأمون که در خراسان بود، بدبین شد و به تحریک آنان ، مأمون را از ولایتعهدی خلع کرد. برای فرزند خود موسی بیعت گرفت و عهدنامه هایی را که هارون میان آن دو نوشته بود سوزاند. مأمون نیز از اطاعت او سرباز زد. امین ، لشکری ۴۰هزار نفری به سوی مأمون گسیل کرد ؛ اما سپاه ۵هزار نفری مأمون به سرکردگی طاهر ذوالیَمینَین و هَرْثَمَة بن اَعْیَن بر لشکر او غلبه کرد و به سوی بغداد پیش رفت . پس از چند زدوخورد با نیروهای اعزامی امین ، سرانجام لشکر مأمون بغداد را گرفت . امین را دستگیر کردند و گردن زدند و سرش را به مرو نزد مأمون فرستادند. در دوران خلافت امین و پس از اختلاف او با مأمون ، شورش هایی در شام ، مصر و جزیره پدید آمد که تزلزل هر چه بیشتر خلافت وی را درپی داشت .
