پلوک. [ پ َ ل َ / لُو ] ( اِ ) غرفه و مخارجه و تالاری که بر بالاخانه سازند. ( برهان قاطع ). تالاری باشد که بر بام سازند و نشست گاه چوبین که فراز بام بود و مخرجه عمارت بالاخانه که بعربی غرفه گویند... و پکوک نیزآمده که بجای لام کاف باشد. ( سروری ). مصحّف پکوک است. ( آنندراج ). || تکیه گاه چوبین کنار بام که به تازی محجر خوانند. ( سروری ). || پتک وچکش آهنگران که به عربی مطراق گویند. ( برهان قاطع ) ( سروری از تحفه ). رجوع به تکوک در برهان قاطع شود.
فرهنگ معین
(پَ وَ ) (اِ. ) ۱ - تکیه گاه چوبین کنار بام ، محجر. ۲ - پتک و چکش آهنگران ، مطراق .
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱- تکیه گاه چوبین کناربام محجر . ۲- پتک و چکش آهنگران مطراق . غرفه و مخارجه و تالاری که بر بالاخانه سازند
ویکی واژه
تکیه گاه چوبین کنار بام، محجر. پتک و چکش آهنگران، مطرا
