دانشنامه اسلامی
کتاب مشتمل بر دو مقدمه به قلم محقق و مؤلف اثر و شش باب است. نویسنده در این ابواب اقسام و اصول وقف را به اختصار بیان کرده و در انتهای باب ششم به انواع وقف در آیات قرآن کریم به ترتیب سوره ها اشاره کرده است.
در باب اول کتاب روایاتی نقل شده که به اعتقاد مؤلف تعلیم تام، از جانب رسول مکرم(ص) توسط جبرئیل(ع) است؛ زیرا ظاهرش دلالت دارد بر اینکه شایسته است در آیه ای که صحبت از آتش و عقاب است و بعدازآن، ذکر بهشت و ثواب آمده است، قرائت را قطع کرد و میان این دو فاصله انداخت.
علائم وقف بنا بر آنچه دانی عنوان کرده، با اختلاف میان علما و دانشمندان همراه است. برخی، وقـف را چـهـار قسم تام مختار، کـافی جـایز، صالح مفهوم و قبیح متروک و گروهی دیگر ، آن را سه قسم مختار، جایز و قبـیح دانسـته است. بنا بر گفته عده ای نیز وقف بر دو نوع تام و قبیح است و نوع دیگری ندارد.
او قول اول را صحیح دانسته و می نویسد : قول اول، نزد من صحیح تر است و من به آن معتقدم؛ زیرا گـاهی قـاری در آیـاتی کـه مطلب یا داستانی طولانی است و عبارت ها به یکدیگر تعلق دارند، در جایی که نـه تـام باشد و نـه کافی، نفسش تمام می شـود. در آن صورت بر روی عبارتی که معنایش مناسب و مفهوم باشد، وقف می کند.
وی ابتدا وقف تام را چنین تعریف مـی کند: وقـفی کـه قطع بر آن و شروع از بعدش خوب است؛ زیرا موضوع آیات بعد به آیـات قبل هیچ گونه تعلقی نـدارد. ایـن در جایی است که موضوعات پایان می پذیرد که به طور عمده در انتهای آیات یـا فـواصل آیـات پیش می آید؛ مانند وقف بر «أُولئکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ »﴿البقرة، 5﴾ و شروع کردن از آیه بعد «إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا» ﴿البقرة، 6﴾.
