دانشنامه اسلامی
هر گاه لفظ را به ازای معنایی وضع کرده، سپس آن را به معنای دیگر نقل کنند، به گونه ای که معنای اول تقریباً متروک شود و بدون قرینه، فقط معنای دوم به ذهن تبادر کند، آن را منقول می گویند.منقول به لحاظ نوع لفظ به ادات منقول،اسم منقول و کلمه منقول تقسیم شده است. تقسیم لفظ به جزئی و کلی و تقسیم کلی به متواطی و مشکک، خاص اسم است، اما تقسیم به مشترک و منقول و حقیقت و مجاز به اسم اختصاص ندارد، بلکه در کلمات و ادوات نیز یافت می شود….علت اینکه اشتراک، نقل، حقیقت و مجاز در تمام الفاظ مفرد جاری است و جزئیت و کلیت به اسم اختصاص دارد، این است که اشتراک، نقل، حقیقت و مجاز در قیاس با معنایش صفت لفظ است، اما کلیت و جزئیت، صفت معانی الفاظ است. معنای ادات و کلمه را به چیزی نمی توان متصف کرد، زیرا ادات و کلمه نمی توانند محکومٌ علیه واقع شوند؛ بنابراین کلیت و جزئیت را به آنها نمی توان اسناد داد.
