دانشنامه اسلامی
ابن غانم در آثار خود همواره در تبیین مبانی تصوف کوشیده و به بررسی شرح حال سرآمدان این مسلک پرداخته است. شاید بتوان او را از صوفیانی دانست که شیوه اعتدال برگزیدند. وی سعی داشت با تأویلات بجا میان شریعت و طریقت که از دیدگاه او ظاهر و باطن دین است، سازش برقرار کند. به همین جهت بر حلاج خرده می گرفت که چرا راز نگه نداشت و جان بر سر آن نهاد.
وی اندیشه های صوفیانه خود را نزدیک به فهم مردم عادی بیان می کرد و مجالس خود را به دور از جاه و جلال کاخهای سلاطین و حتی مساجد و مدارس تشکیل می داد و از همین رو پیوسته مورد توجه عموم قرار می گرفت. چارچوب کلی اشعار وی نیز همان سبک و قالب سنتی قصیده است و مدایحش که همانند اشعار دیگر شعرای صوفی اساساً به مضمون عشق تعلق دارد، همه آکنده از اشارات و تعبیرات صوفیانه و باورها و معتقدات مذهبی است و در عین حال روان، ساده و دلنشین است و از ظرافت های صنایع بدیعی و آرایه های لفظی چون جناس، تضمین و اقتباس از آیات قرآن و روایات نبوی بهره فراوان دارد. وی علاوه بر قصیده، مخمّسات و موشّحاتی نیز دارد که در لابه لای نوشته های او پراکنده است. صفدی با نقل مدیحه و موشحی از او شعرش را متوسط ارزیابی کرده است. نثر ابن غانم آهنگین، مسجع و پرتصنع است و گاه اشارات و رموز عرفانی در قالب تمثیل عرضه شده است.
ابن غانم در پی سقوط از پرتگاهی در سال 678ق جان سپرد و در مقبره باب النصر در قاهره به خاک سپرده شد.
دایرة المعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، 1377، ج4، صص 354-355.
شجرة المعارف و الأحوال و صالح الأقوال و الأعمال / نوع اثر: کتاب / نقش: نویسنده
