پیلکومایو

لغت نامه دهخدا

پیلکومایو. [ ک ُ ی ُ ] ( اِخ ) نهری در بولیویا و آن از سلسله جبال آندسرچشمه گیرد و نخست بسوی مشرق و سپس بطرف جنوب شرقی جاری شود و آنگاه بخاک آرژانتین درآید و پس از طی مسافتی قریب به 1400 گز به دو شعبه منشعب شود و به نهر پاراگوی ریزد. توابع عمده اش عبارت است از: سان جوان ، کاشیمایو، پاسپایه و غیره. ( قاموس الاعلام ترکی ).

دانشنامه عمومی

رود پیلکومایو رودخانه ای در بخش های مرکزی آمریکای جنوبی است که به عنوان شاخه ای از رود پاراگوئه، از سمت غرب به آن می پیوندد. حوضه آبریز رود ۲۷۰۰۰۰ کیلومتر مربع است که جمعیتی بالغ بر ۵/۱ میلیون نفر را در سه کشور پاراگوئه، آرژانتین و بولیوی در بر می گیرد.
این رود از تپه های دامنه کوه کوردیرای آند، بین بخش های پوتوسی و ارورو، در شرق دریاچه پوپو بولیوی سرچشمه می گیرد و در مسیری به طول ۲۰۰۰ کیلومتر، رو به جنوب شرق و بخش های تاریخا و چوکوئیساکا ( بولیوی ) جریان می یابد و با گذر از ایالت فورموزا آرژانتین و منطقه گران چاکو در پاراگوئه، مرز طبیعی بین آرژانتین و پاراگوئه را تشکیل می دهد. پس از آن در نزدیکی شهر آسونسیون، پایتخت پاراگوئه، به رود پاراگوئه می پیوندد.

دانشنامه آزاد فارسی

پیلْکومایو (Pilcomayo)
رودی در امریکای جنوبی، به طول ۱,۲۸۰ کیلومتر. در کورد یرا اورینتالِ کوه های آند، حدود ۹۶کیلومتری شمال غربی پوتوسی، در بولیوی، سرچشمه می گیرد. از این محل به سمت جنوب شرقی جریان می یابد؛ از سیرا و سپس از ناحیۀ چاکو، در پاراگوئه، می گذرد و در جنوب آسونسیون به رود پاراگوئه می ریزد. ماهی های بسیار دارد و طولانی ترین مرز بین پاراگوئه و آرژانتین را تشکیل می دهد.