دانشنامه اسلامی
کِنده، سیزده سر آوردند که رئیس آنها قیس بن اشعث بود. هوازِن بیست سر آوردند که شمر بن ذی الجوشن رئیس آنها بود. تمیم، هفده سر و بنی اسد شش سر و مَذحِج، هفت سر و بقیه لشکر هفت سر آوردند که هفتاد سر می شود.
عمر بن سعد تا دو روز پس از شهادت حسین علیه السلام در کربلا ماند و سپس میان مردم ندای حرکت سر داد و سرها را بر سرِ نیزه ها آوردند که هفتاد و دو سر بود. هوازِن بیست و دو سر را آوردند و تمیم هفده سر را به سرکردگی حُصَین بن نُمَیر و کِنده سیزده سر را به سرکردگی قیس بن اشعث و بنی اسد شش سر را به سرکردگی هلال اَعوَر و اَزْد پنج سر را به سرکردگی عَیهَمَة بن زُهَیر و ثقیف دوازده سر را به سرکردگی ولید بن عمرو.
سر حسین علیه السلام را برای ابن زیاد آوردند و پیش رویش نهادند. او با سر چوب دستی اش، بر آن می نواخت و می گفت: ریش ابا عبداللَّه جوگندمی شده است.
ابن زیاد، زَحر بن قیس را فراخواند و سر حسین علیه السلام و سر یارانش را با او به سوی یزید بن معاویه فرستاد و همراه زَحر، ابوبُرده پسر عَوف اَزدی و طارق بن ابی ظَبیان اَزدی نیز بودند. آنان بیرون آمدند تا با سرها در شام بر یزید بن معاویه وارد شدند.
هنگامی که سر حسین علیه السلام را برای یزید - که خدا لعنتش کند -آوردند، مجلس های شراب می آراست و سر حسین علیه السلام را می آورد و جلوی خود می نهاد و با حضور آن شراب می نوشید.
امام رضا علیه السلام می فرماید: «نخستین کسی که در روزگار اسلام برایش آبْ جو گرفتند، یزید بن معاویه - که خدا لعنتش کند - در شام بود. آن را برای او و در سفره ای که بر سر حسین علیه السلام برپا کرده بودند، حاضر کردند و او آن را می نوشید و به همراهانش می نوشاند و - خدا لعنتش کند - می گفت: "بنوشید! این شرابی مبارک است و اگر تنها برکتش همین بود که ما نخستین کسانی هستیم که آن را بدست گرفته ایم و در حالی که سرِ بریده دشمنمان پیش روی ما و سفره مان بر آن است، با جان هایی آرام و دل هایی بی اضطراب می خوریم کافی بود".
پس هر کس پیرو ماست باید از نوشیدن آبْ جو بپرهیزد که آن از شراب های دشمنان ماست و اگر نپرهیزد، از ما نیست که پدرم از پدرش از پدرانش از علی بن ابی طالب علیه السلام نقل کرد که: پیامبر خدا صلی اللَّه علیه و آله فرمود: "جامه دشمنان مرا نپوشید و غذاهای دشمنان مرا نخورید و به راه دشمنان من نروید که شما هم مانند آنان دشمن من می شوید".
